مریم نخودی باتلاقی

تیره: نعناعیان ( Lamiaceae )

گروه مصرفی: قاعده آور ها، مدر ها، کاهنده های قند خون 

مریم نخودی باتلاقی | گیاه مریم نخودی باتلاقی علفی و چند سال زی است که دارای برگ های تخم مرغی کشیده، متقابل و متلاقی و بدون دمبرگ می باشد. گل های آن قرمز رنگ کوچک ( 8 الی 10 میلی متر ) در دستجات شبیه گرزن قرار دارند.

بخش های هوایی ( به صورت خشک شده )

بخش های هوایی گیاه مریم نخودی باتلاقی را در موسم گلدهی جمع آوری شده و در دمای 45 درجه سانتی گراد خشک می شود. پودر حاصل را در ظروف تیره و به دور از نور خورشید و رطوبت نگهداری می شوند.

در اکثر نقاط دنیا دیده می شود.

محل رویش در ایران

در برخی از استان به ویژه گونه های سراتیوم و اسکوردیودس در خراسان رضوی، مازندران، آذربایجان غربی، خوزستان، البرز، فارس و گیلان پراکنش دارد.

گیاه مریم نخودی باتلاقی دارای ریزومی خزنده است که انشعابات آن می تواند تبدیل به ساقه های برگ و گلدار شود. این گیاه بوی سیر تازه می دهد و مزه تلخی دارد.

• مرض قند نوع 2

• تب

• سنگ کلیه

• اختلالات گوارشی

• بی یا سخت شدن قاعدگی

• زخم

گیاه مریم نخودی باتلاقی حاوی مقدار زیادی دی ترپن ها است که مسبب جریان یافتن خون قاعدگی و کاهندگی قند خون می شود.

طب ایرانی اسلامی

این گیاه گرم و خشک در درجه سوم است و در موارد زیر کاربرد دارد:

• سنگ کلیه

• اختلالات کلیوی ( التهابات کلیه و مجاری ادراری )

• زخم

• عسرالبول

• نقرس ( ضماد همراه با سرکه )

با مصرف مقادیر توصیه شده عارضه ای به وجود نمی آید.

• افراد مستعد به حساسیت

نباید این گیاه را بیش از 10 گرم در روز مصرف کرد

تهوع

• دم کرده: 5 قاشق چایخوری از پودر گیاه را به نیم لیتر آب جوش اضافه کرده و پس از 20 دقیقه محلول حاصل را صاف کرده و یک فنجان از آن را روزانه بین وعده های غذایی مصرف می کنند. حداکثر مصرف روزانه 3 فنجان است. همچنین می توان یک فنجان دم کرده از آن را بدون صاف کردن به ترکیبات موضعی جهت مصارف خارجی اضافه نمود.

• خوراکی

•  موضعی

ندارد