قاشق واش
نام گیاه | قاشق واش |
نام علمی | Alisma plantago-aquatica |
نام لاتین | Water-plantain |
اسامی دیگر | ز – زایو ، مزمارالراعی ، mad-dog weed |
دانسته های متداول |
تیره: Alismataceae گروه مصرفی: مدرها قاشق واش گیاهی است آبزی که 3 نوع برگ دارد: 1- برگ های درون آبی که نواری هستند. 2- برگ های شناور که دمبرگ بلندی دارند. 3- برگ های هوایی قاعده ای که دمبرگ بلند دارند. |
بخش دارویی |
ریزوم ( تازه ) |
روش جمع آوری و نگهداری |
ریزوم گیاه قاشق واش در هنگام گل دهی جمع آوری ، شسته و درون کیسه ای در یخچال ( در صورت لزوم ) گهداری می شود . |
محل رویش |
اروپا ، اسیا و شمال آمریکا محل رویش قاشق واش در ایران استان های گیلان و مازندران |
ویژگی های گیاه |
بن ساقه گیاه قاشق واش زمانی که تازه است سمی است و مزه تلخ دارد. لذا بعد از جمع آوری باید خشک کرده و تنها به مقدار کم برای درمان استفاده شود. |
مزاج گیاه | ندارد |
درجه مزاج | 0 |
مصارف سنتی |
عفونت مثانه و مجاری ادرار |
دانسته های پزشکی |
گیاه قاشق واش حاوی مقادیر متنابهی از تری ترپنها ( آلیسمول B، A،C ) ، فلاون سولفات و کافئیک اسید است . |
موارد اثبات شده |
طب چین مرض قند ( دیابت ) افزایش کلسترول خون افزایش فشار خون توجه: در طب چین از – زایو ، به علت اثرات مُدری استفاده گسترده ای می شود . طب ایرانی اسلامی سنگ های کلیوی دل پیچه زخم معده و روده قاعدگی نامنظم سخت ادراری ورم های نرم هومیوپاتی گاهی از ریشه گیاه قاشق واش جهت برخی مشکلات کلیوی استفاده می شود. |
عوارض جانبی |
با مصرف درمانی و تحت نظر پزشک عارضه خاصی گزارش نشده است . |
موارداحتیاط |
بارداری شیردهی کودکان |
مصرف بیش از اندازه |
تهوع ( خفیف ) |
تعداد دفعات مصرف |
دم کرده یا عصاره گیاه قاشق واش تازه به مقدار حداکثر 5 گرم در هر وعده ، سه بار روزانه تجویز می شود . |
روش استفاده |
خوراکی |
موارد منع مصرف |
ندارد |
تداخل دارویی | |
داروهای جایگزین | |
مصلح | |
برچسب ها |
خواص قاشق واش فواید قاشق واش مضرات قاشق واش |