بیماری

هیپوگلیسیمی

هیپوگلیسیمی

هیپوگلیسیمی
مغز انسان توانایی زیادی برای نگهداری از کربوهیدرات به صورت گلیکوژن دارد. مغز برای تامین انرژی، به گلوکز وابسته بوده و در نتیجه نسبت به هیپوگلیسیمی، خیلی حساستر خواهد بود. زمانی می توان نشانه های اختلال در عملکرد مغز را مشاهده نمود که مقدار گلوکز خون رگهای مغز
از میزان 40 میلی گرم در 100 میلی لیتر  کمتر شود.  البته این امکان وجود دارد که علائم هیپوگلیسیمی ظاهر شود اما میزان گلوکز خون هنوز در شرایط طبیعی است و یا اندکی کاهش یافته است. حملات شدید و یا تکرار هیپوگلیسیمی ممکن است منجر به آسیب دائمی به مغز شود در نتیجه
باید فورا درمان شود.
علت بیماری

  • وقوع خود به خود بیماری که به ندرت رخ داده و ممکن است زیاد مورد توجه قرار نگیرد. البته اگر بیمار دچار حملات زودگذر بیهوشی شده و علت آن مشخص نباشد باید میزان گلوکز خون را اندازه گیری کرد.
  • تجویز شخصی مقدار انسولین در خون
  • تاخیر در خوردن غذا یا نخوردن غذا
  • فعالیت شدید بدنی

علائم بیماری هیپوگلیسیمی
علائم اولیه بیماری:

نوشته های مشابه
  • عرق کردن
  • سردرد
  • تحریک پذیری
  • عدم قدرت تمرکز
  • رفتار تهاجمی و یا غیر معمول تشنج و از دست دادن هوشیاری که در پی عدم درمان هیپوگلیسیمی رخ میدهند.

علائم بدنی دو منشا دارند:
1-  اختلال در عملکرد مغز همانند بی ربط حرف زدن، عدم هماهنگی و در ادامه از دست دادن هوشیاری، علامت بابنسکی مثبت دو طرفه و گاها علائم موضعی نورولوژیک
2- علائم ناشی از آزاد شدن و بیرون ریختن کاته کولامینها از مدولای آدرنالین در اثر مقدار کم گلوکز. برای مثال پوست مرطوب و گرم شده، مردمک ها گشاد و نبض کاملا پر و سریع می گردد.
تشخیص بیماری
هیپوگلیسیمی در یک بیمار دیابتی به راحتی تشخیص داده میشود. این امکان وجود دارد که هیپوگلیسیمی و کتوزیس شدید، با هم اشتباه گرفته شوند.  اگر اطلاعاتی داشته باشیم که بتواند از وضع سلامت بیمار قبل از بیهوشی به ما آگاهی بدهد، تشخیص راحت خواهد بود.  معاینه فیزیکی
به شدت مفید خواهد بود زیرا بین شخصی با ظاهر بیمار گونه، دهیدراته و هیپوتانسیمی که نفس او به شدت بوی کتون دارد و بیماری که به هیپوگلیسیمی مبتلا است تفاوت زیادی وجود دارد.
در بیماران دیابتی که با داروهای بلوک کننده رسپتورهای بتا آدرنژیک تحت درمان هستند به ویژه داروهای غیر انتخابی، ممکن است مشکلاتی بروز نماید زیرا این داروها هم روی مکانیسم جبرانی ناشی از هیپوگلیسیمی و هم بر روی علائم کاته کولامینی هیپوگلیسیمی تاثیر خواهد گذاشت.
دکستورز که سریعا ولی به طور تقریبی میزان گلوکز خون را تنظیم می کند و یا با کمک روش های معمول اندازه گیری گلوکز خون می توان به راحتی وجود هیپوگلیسیمی را تایید کرد.  در صورتی که بیمار بعد از درمان بهتر نشد، باید به دو مورد توجه داشت:
1-    اگر میزان گلوکز خون کم بود یعنی درمان موثر نبوده است.
2-     ولی اگر مقدار گلوکز طبیعی بود یعنی تشخیص اشتباه بوده است.




<p style="text-align:justify"><strong>هیپوگلیسیمی</strong><br />
مغز انسان توانایی زیادی برای نگهداری از کربوهیدرات به صورت گلیکوژن دارد. مغز برای تامین انرژی، به گلوکز وابسته بوده و در نتیجه نسبت به هیپوگلیسیمی، خیلی حساستر خواهد بود. زمانی می توان نشانه های اختلال در عملکرد مغز را مشاهده نمود که مقدار گلوکز خون رگهای مغز<br />
 از میزان 40 میلی گرم در 100 میلی لیتر  کمتر شود.  البته این امکان وجود دارد که علائم هیپوگلیسیمی ظاهر شود اما میزان گلوکز خون هنوز در شرایط طبیعی است و یا اندکی کاهش یافته است. حملات شدید و یا تکرار هیپوگلیسیمی ممکن است منجر به آسیب دائمی به مغز شود در نتیجه<br />
 باید فورا درمان شود.<br />
<strong>علت بیماری</strong></p>
<ul>
<li style="text-align:justify">وقوع خود به خود بیماری که به ندرت رخ داده و ممکن است زیاد مورد توجه قرار نگیرد. البته اگر بیمار دچار حملات زودگذر بیهوشی شده و علت آن مشخص نباشد باید میزان گلوکز خون را اندازه گیری کرد.
</li>
<li style="text-align:justify">تجویز شخصی مقدار انسولین در خون </li>
<li style="text-align:justify">تاخیر در خوردن غذا یا نخوردن غذا </li>
<li style="text-align:justify">فعالیت شدید بدنی </li>
</ul>
<p style="text-align:justify"><strong>علائم بیماری هیپوگلیسیمی</strong><br />
<strong>علائم اولیه بیماری:</strong></p>
<ul>
<li style="text-align:justify">عرق کردن </li>
<li style="text-align:justify">سردرد </li>
<li style="text-align:justify">تحریک پذیری </li>
<li style="text-align:justify">عدم قدرت تمرکز </li>
<li style="text-align:justify">رفتار تهاجمی و یا غیر معمول تشنج و از دست دادن هوشیاری که در پی عدم درمان هیپوگلیسیمی رخ میدهند.
</li>
</ul>
<p style="text-align:justify"><strong>علائم بدنی دو منشا دارند:</strong><br />
<strong>1-</strong>  اختلال در عملکرد مغز همانند بی ربط حرف زدن، عدم هماهنگی و در ادامه از دست دادن هوشیاری، علامت بابنسکی مثبت دو طرفه و گاها علائم موضعی نورولوژیک<br />
<strong>2-</strong> علائم ناشی از آزاد شدن و بیرون ریختن کاته کولامینها از مدولای آدرنالین در اثر مقدار کم گلوکز. برای مثال پوست مرطوب و گرم شده، مردمک ها گشاد و نبض کاملا پر و سریع می گردد.<br />
<strong>تشخیص بیماری</strong><br />
هیپوگلیسیمی در یک بیمار دیابتی به راحتی تشخیص داده میشود. این امکان وجود دارد که هیپوگلیسیمی و کتوزیس شدید، با هم اشتباه گرفته شوند.  اگر اطلاعاتی داشته باشیم که بتواند از وضع سلامت بیمار قبل از بیهوشی به ما آگاهی بدهد، تشخیص راحت خواهد بود.  معاینه فیزیکی<br />
 به شدت مفید خواهد بود زیرا بین شخصی با ظاهر بیمار گونه، دهیدراته و هیپوتانسیمی که نفس او به شدت بوی کتون دارد و بیماری که به هیپوگلیسیمی مبتلا است تفاوت زیادی وجود دارد.<br />
در بیماران دیابتی که با داروهای بلوک کننده رسپتورهای بتا آدرنژیک تحت درمان هستند به ویژه داروهای غیر انتخابی، ممکن است مشکلاتی بروز نماید زیرا این داروها هم روی مکانیسم جبرانی ناشی از هیپوگلیسیمی و هم بر روی علائم کاته کولامینی هیپوگلیسیمی تاثیر خواهد گذاشت.<br />
دکستورز که سریعا ولی به طور تقریبی میزان گلوکز خون را تنظیم می کند و یا با کمک روش های معمول اندازه گیری گلوکز خون می توان به راحتی وجود هیپوگلیسیمی را تایید کرد.  در صورتی که بیمار بعد از درمان بهتر نشد، باید به دو مورد توجه داشت:<br />
<strong>1-</strong>    اگر میزان گلوکز خون کم بود یعنی درمان موثر نبوده است.<br />
<strong>2- </strong>    ولی اگر مقدار گلوکز طبیعی بود یعنی تشخیص اشتباه بوده است.</p>
<p style="text-align:justify"><img decoding="async" alt="" src="https://afiatbazar.com//Files/DocumentPic/089f72a8-ed25-4aa1-9535-4a39f27bdc0d.jpg" title="


<p style=" style="height:300px; width:750px">هیپوگلیسیمی در اثر داروهای سولفونیل اوره<br />
ممکن است هیپوگلیسیمی در اثر داروهای سولفونیل اوره بروز بدهد که داروی کلرپروپامید نقش مهمی در آن دارد. در این موارد تشخیص آسان نیست زیرا  در افراد مسن سرعت بروز حملات آهسته است  و در نتیجه به راحتی با ضایعات مغزی – عروقی اشتباه گرفته می شود.  زیرا شیوع علائم<br />
 نورولوژیک موضعی خیلی شدید بوده و معمولا هم برگشت پذیر است.</p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p style="text-align:justify">درمان این نوع هیپوگلیسیمی به صورت روش هایی است که قبلا توضیح داده شده است منتهی دو تفاوت دارد:<br />
<strong>1-</strong>    مدت درمان بیشتر است.<br />
<strong>2-  </strong>  به مقدار بیشتری از گلوکز وریدی و تزریقات مکرر گلوکاگون نیاز می شود.<br />
همچنین برای این بیماران باید مقادیر کمتری کلروپروپامید استفاده شود به گونه ای که به دیابت خود سازگار شوند.<br />
<strong>خلاصه مطالب مهم</strong></p>
<ul>
<li style="text-align:justify">تمامی بیماران دیابتی که تحت درمان انسولین قرار دارند، یا رفتاری غیر معقول داشته و یا بیهوش هستند. از طرفی به بیماران دیابتی مسن که داروهای هیپوگلیسیمیک استفاده می کنند و همچنین ضایعات واضح مغزی – عروقی ندارند باید مشکوک بود.
</li>
<li style="text-align:justify">باید قبل از درمان اندازی گیری با دکستروز یا نمونه گیری خون برای اندازه گیری گلوکز انجام شود.
</li>
<li style="text-align:justify">گلوکز داخل وریدی یک درمان انتخابی است  که در صورتی که بیماری همکاری نداشت  و هیپوگلیسیمی ادامه پیدا کرد باید از گلوکاگن استفاده کرد.
</li>
<li style="text-align:justify">در زمان حملات مکرر هیپوگلیسیمی که خطر آسیب دائمی به مغز وجود دارد باید بیمار را در بیمارستان بستری کنند  تا کنترل دیابت تحت درمان دقیق تر قرار گیرد.  
</li>
</ul>
<p>‘ title=’</p>
<p style="text-align:justify"><strong>هیپوگلیسیمی</strong><br />
مغز انسان توانایی زیادی برای نگهداری از کربوهیدرات به صورت گلیکوژن دارد. مغز برای تامین انرژی، به گلوکز وابسته بوده و در نتیجه نسبت به هیپوگلیسیمی، خیلی حساستر خواهد بود. زمانی می توان نشانه های اختلال در عملکرد مغز را مشاهده نمود که مقدار گلوکز خون رگهای مغز<br />
 از میزان 40 میلی گرم در 100 میلی لیتر  کمتر شود.  البته این امکان وجود دارد که علائم هیپوگلیسیمی ظاهر شود اما میزان گلوکز خون هنوز در شرایط طبیعی است و یا اندکی کاهش یافته است. حملات شدید و یا تکرار هیپوگلیسیمی ممکن است منجر به آسیب دائمی به مغز شود در نتیجه<br />
 باید فورا درمان شود.<br />
<strong>علت بیماری</strong></p>
<ul>
<li style="text-align:justify">وقوع خود به خود بیماری که به ندرت رخ داده و ممکن است زیاد مورد توجه قرار نگیرد. البته اگر بیمار دچار حملات زودگذر بیهوشی شده و علت آن مشخص نباشد باید میزان گلوکز خون را اندازه گیری کرد.
</li>
<li style="text-align:justify">تجویز شخصی مقدار انسولین در خون </li>
<li style="text-align:justify">تاخیر در خوردن غذا یا نخوردن غذا </li>
<li style="text-align:justify">فعالیت شدید بدنی </li>
</ul>
<p style="text-align:justify"><strong>علائم بیماری هیپوگلیسیمی</strong><br />
<strong>علائم اولیه بیماری:</strong></p>
<ul>
<li style="text-align:justify">عرق کردن </li>
<li style="text-align:justify">سردرد </li>
<li style="text-align:justify">تحریک پذیری </li>
<li style="text-align:justify">عدم قدرت تمرکز </li>
<li style="text-align:justify">رفتار تهاجمی و یا غیر معمول تشنج و از دست دادن هوشیاری که در پی عدم درمان هیپوگلیسیمی رخ میدهند.
</li>
</ul>
<p style="text-align:justify"><strong>علائم بدنی دو منشا دارند:</strong><br />
<strong>1-</strong>  اختلال در عملکرد مغز همانند بی ربط حرف زدن، عدم هماهنگی و در ادامه از دست دادن هوشیاری، علامت بابنسکی مثبت دو طرفه و گاها علائم موضعی نورولوژیک<br />
<strong>2-</strong> علائم ناشی از آزاد شدن و بیرون ریختن کاته کولامینها از مدولای آدرنالین در اثر مقدار کم گلوکز. برای مثال پوست مرطوب و گرم شده، مردمک ها گشاد و نبض کاملا پر و سریع می گردد.<br />
<strong>تشخیص بیماری</strong><br />
هیپوگلیسیمی در یک بیمار دیابتی به راحتی تشخیص داده میشود. این امکان وجود دارد که هیپوگلیسیمی و کتوزیس شدید، با هم اشتباه گرفته شوند.  اگر اطلاعاتی داشته باشیم که بتواند از وضع سلامت بیمار قبل از بیهوشی به ما آگاهی بدهد، تشخیص راحت خواهد بود.  معاینه فیزیکی<br />
 به شدت مفید خواهد بود زیرا بین شخصی با ظاهر بیمار گونه، دهیدراته و هیپوتانسیمی که نفس او به شدت بوی کتون دارد و بیماری که به هیپوگلیسیمی مبتلا است تفاوت زیادی وجود دارد.<br />
در بیماران دیابتی که با داروهای بلوک کننده رسپتورهای بتا آدرنژیک تحت درمان هستند به ویژه داروهای غیر انتخابی، ممکن است مشکلاتی بروز نماید زیرا این داروها هم روی مکانیسم جبرانی ناشی از هیپوگلیسیمی و هم بر روی علائم کاته کولامینی هیپوگلیسیمی تاثیر خواهد گذاشت.<br />
دکستورز که سریعا ولی به طور تقریبی میزان گلوکز خون را تنظیم می کند و یا با کمک روش های معمول اندازه گیری گلوکز خون می توان به راحتی وجود هیپوگلیسیمی را تایید کرد.  در صورتی که بیمار بعد از درمان بهتر نشد، باید به دو مورد توجه داشت:<br />
<strong>1-</strong>    اگر میزان گلوکز خون کم بود یعنی درمان موثر نبوده است.<br />
<strong>2- </strong>    ولی اگر مقدار گلوکز طبیعی بود یعنی تشخیص اشتباه بوده است.</p>
<p style="text-align:justify"><img decoding="async" alt="" src="https://afiatbazar.com//Files/DocumentPic/089f72a8-ed25-4aa1-9535-4a39f27bdc0d.jpg" title="


<p style=" style="height:300px; width:750px">هیپوگلیسیمی در اثر داروهای سولفونیل اوره<br />
ممکن است هیپوگلیسیمی در اثر داروهای سولفونیل اوره بروز بدهد که داروی کلرپروپامید نقش مهمی در آن دارد. در این موارد تشخیص آسان نیست زیرا  در افراد مسن سرعت بروز حملات آهسته است  و در نتیجه به راحتی با ضایعات مغزی – عروقی اشتباه گرفته می شود.  زیرا شیوع علائم<br />
 نورولوژیک موضعی خیلی شدید بوده و معمولا هم برگشت پذیر است.</p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p style="text-align:justify">درمان این نوع هیپوگلیسیمی به صورت روش هایی است که قبلا توضیح داده شده است منتهی دو تفاوت دارد:<br />
<strong>1-</strong>    مدت درمان بیشتر است.<br />
<strong>2-  </strong>  به مقدار بیشتری از گلوکز وریدی و تزریقات مکرر گلوکاگون نیاز می شود.<br />
همچنین برای این بیماران باید مقادیر کمتری کلروپروپامید استفاده شود به گونه ای که به دیابت خود سازگار شوند.<br />
<strong>خلاصه مطالب مهم</strong></p>
<ul>
<li style="text-align:justify">تمامی بیماران دیابتی که تحت درمان انسولین قرار دارند، یا رفتاری غیر معقول داشته و یا بیهوش هستند. از طرفی به بیماران دیابتی مسن که داروهای هیپوگلیسیمیک استفاده می کنند و همچنین ضایعات واضح مغزی – عروقی ندارند باید مشکوک بود.
</li>
<li style="text-align:justify">باید قبل از درمان اندازی گیری با دکستروز یا نمونه گیری خون برای اندازه گیری گلوکز انجام شود.
</li>
<li style="text-align:justify">گلوکز داخل وریدی یک درمان انتخابی است  که در صورتی که بیماری همکاری نداشت  و هیپوگلیسیمی ادامه پیدا کرد باید از گلوکاگن استفاده کرد.
</li>
<li style="text-align:justify">در زمان حملات مکرر هیپوگلیسیمی که خطر آسیب دائمی به مغز وجود دارد باید بیمار را در بیمارستان بستری کنند  تا کنترل دیابت تحت درمان دقیق تر قرار گیرد.  
</li>
</ul>
<p>‘ src=”https://afiatbazar.ir/wp-content/uploads/2021/06/d987db8cd9bed988daafd984db8cd8b3db8cd985db8c_60dc54c691ddc.jpeg”>هیپوگلیسیمی در اثر داروهای سولفونیل اوره<br />
ممکن است هیپوگلیسیمی در اثر داروهای سولفونیل اوره بروز بدهد که داروی کلرپروپامید نقش مهمی در آن دارد. در این موارد تشخیص آسان نیست زیرا  در افراد مسن سرعت بروز حملات آهسته است  و در نتیجه به راحتی با ضایعات مغزی – عروقی اشتباه گرفته می شود.  زیرا شیوع علائم<br />
 نورولوژیک موضعی خیلی شدید بوده و معمولا هم برگشت پذیر است.</p>
<p> </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p>درمان این نوع هیپوگلیسیمی به صورت روش هایی است که قبلا توضیح داده شده است منتهی دو تفاوت دارد:<br /><strong>1-</strong>    مدت درمان بیشتر است.<br /><strong>2-  </strong>  به مقدار بیشتری از گلوکز وریدی و تزریقات مکرر گلوکاگون نیاز می شود.<br />
همچنین برای این بیماران باید مقادیر کمتری کلروپروپامید استفاده شود به گونه ای که به دیابت خود سازگار شوند.<br /><strong>خلاصه مطالب مهم</strong></p>
<ul>
<li>تمامی بیماران دیابتی که تحت درمان انسولین قرار دارند، یا رفتاری غیر معقول داشته و یا بیهوش هستند. از طرفی به بیماران دیابتی مسن که داروهای هیپوگلیسیمیک استفاده می کنند و همچنین ضایعات واضح مغزی – عروقی ندارند باید مشکوک بود.
</li>
<li>باید قبل از درمان اندازی گیری با دکستروز یا نمونه گیری خون برای اندازه گیری گلوکز انجام شود.
</li>
<li>گلوکز داخل وریدی یک درمان انتخابی است  که در صورتی که بیماری همکاری نداشت  و هیپوگلیسیمی ادامه پیدا کرد باید از گلوکاگن استفاده کرد.
</li>
<li>در زمان حملات مکرر هیپوگلیسیمی که خطر آسیب دائمی به مغز وجود دارد باید بیمار را در بیمارستان بستری کنند  تا کنترل دیابت تحت درمان دقیق تر قرار گیرد.  
</li>
</ul>
</div>
<p>
                                    <i class="fa fa-ambulance"></i><br />
                                    <span title="علائم بیماری"> علائم بیماری :</span><br />
                                    <span><br />
                                            <span class="btn btn-xs btn-danger" title="عرق کردن">عرق کردن</span><br />
                                            <span class="btn btn-xs btn-danger" title="سردرد">سردرد</span><br />
                                            <span class="btn btn-xs btn-danger" title="تحریک پذیری">تحریک پذیری</span><br />
                                            <span class="btn btn-xs btn-danger" title="عدم قدرت تمرکز">عدم قدرت تمرکز</span><br />
                                            <span class="btn btn-xs btn-danger" title="از دست دادن هوشیاری">از دست دادن هوشیاری</span><br />
                                    </span>
                                </p>

			<div class="post-bottom-meta post-bottom-tags post-tags-modern"><div class="post-bottom-meta-title"><span class="tie-icon-tags" aria-hidden="true"></span> برچسب ها</div><span class="tagcloud"><a href="https://afiatbazar.com/tag/%d9%87%db%8c%d9%be%d9%88%da%af%d9%84%db%8c%d8%b3%db%8c%d9%85%db%8c/" rel="tag">هیپوگلیسیمی</a></span></div>
		</div><!-- .entry-content /-->

				<div id="post-extra-info">
			<div class="theiaStickySidebar">
				<div id="single-post-meta" class="post-meta clearfix"><span class="author-meta single-author with-avatars"><span class="meta-item meta-author-wrapper meta-author-111">
						<span class="meta-author-avatar">
							<a href="https://afiatbazar.com/author/nilsa/"><img alt= مدیریت ارسال ایمیل 9 تیر 1400آخرین به روز رسانی: 9 تیر 1400

0 0 خواندن این مطلب 3 دقیقه زمان میبرد
نمایش بیشتر

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

همچنین ببینید
بستن
دکمه بازگشت به بالا