دیازپام

دیازپام در سال 1960 میلادی (1348 خورشیدی) به بازار دارویی جهان معرفی شده و درگروه داروهای ضد اضطرابی قرار دارد. این گروه از داروها در واقع نقش موثری در کاهش اضطراب و عصبانیت، شل کردن عضلات و خواب آوری ایفا می کند. دیازپام از جمله داروهایی به شمار می رود که از مصارف گسترده ای برخوردار است ولی به طور کلی مهمترین کاربرد آن کاهش اضطراب و بیخوابی ناشی از اضطراب است. همچنین این دارو برای تشنج، شل کردن عضلات و در درمان عوارض ناشی از ترک الکل نیز تجویز می شود. شکل تزریقی این دارو به صورت تزریق وریدی برای افرادی که دچار بیقراری و ناراحتی های ناشی از عمل های جراحی، تشنج و یا سایر اقدامات درمانی هستند مورد استفاده قرار می گیرد و هدف آن ایجاد آرامش در این گروه از بیماران می باشد. اگر دیازپام به مدت طولانی مصرف شود، می تواند وابستگی دارویی ایجاد کند. اثرات دیازپام به مرور زمان کاهش مییابد از همین رو دارو را حداکثر برای مدت 2 هفته تجویز میکنند.

• خطرات مصرف بیش از اندازه آن قابل ملاحظه است.
• میزان وابستگی به این دارو زیاد است.
• مصرف این دارو نیاز به نسخه پزشک دارد.

دارویی که برای شما تجویز شده است برای درمان بیماریتان مناسب است. از تغییر دوز آن بدون دستور پزشک خودداری کنید.

گروه دارویی:
ضد اضطراب، شل کننده های عضلات و ضد تشنج
 

1-4بار روزانه

برای اضطراب 30-6 میلیگرم روزانه؛ برای گرفتگی عضلات 60-2 میلی گرم روزانه

ایمنی مصرف آن در این دوران تأیید نشده است.

این دارو در شیر مادر ترشح میشود و ممکن است عوارضی برای شیرخوار داشته باشد.

کاهش دوز دارو ضروری است.

در این سنین عوارض داروها بیشتر نمایان میشود بنابراین کاهش دوز ضروری است.

اثرات دارو بعد از چند هفته، به دلیل ایجاد سازگاری، کاهش می یابد و نیاز به افزایش دوز آن بیشتر میشود. در چنین شرایطی وابستگی به دارو پدید می آید و قطع ناگهانی نیز عوارض قطع را به دنبال خواهد داشت.

معمولاً مصرف ناآگاهانه مشکل خاصی بوجود نمی آورد، اگر بیش از این مصرف شود باعث خواب آلودگی شدیدی میشود که لازم است پزشک فوراً در جریان قرار گیرد.

پرهیز شود، مصرف همزمان با الکل باعث افزایش اثرات تسکینی دارو می شود.

مصرف این داروباعث کاهش توجه و کُندی عکس العمل و افزایش پرخاشگری میشود بهتر است تا مشخص نشدن اثرات دارو از انجام اینگونه مشاغل خودداری کنید.

اگر دارو را کمتر از 2 هفته است که مصرف میکنید قطع آن هیچ مشکلی را بوجود نمی آورد، ولی در مصرف طولانی مدت با نظارت پزشک دوز دارو باید بتدریج کاهش یابد تا نهایتاً قطع شود،قطع ناگهانی دارو عوارض زیادی به دنبال دارد.

یادتان امد بلافاصله مصرف کنید، اگر تا دوز بعدی کمتر از 2 ساعت مانده، دوز فراموش شده را مصرف نکرده منتظر وعدة بعدی شوید و از دو برابر کردن مقدار آن بپرهیزید.

0/5-2 ساعت، در شکل آمپول آن سریع است.

تا 24 ساعت، برخی از اثرات آن تا 4 روز باقی میماند.

ندارد.

به خاطر داشته باشید سیگار باعث تجزیه دارو شده و از اثرات آن میکاهد.

حداکثر اثربخشی درمانی دارو بعد از 1 تا 2 هفته ایجاد میشود و مصرف طولانی مدت آن که بیش از این مدت به طول بینجامد نه تنها اثرات درمانی را افزایش نمی دهد بلکه باعث ایجاد مقاومت دارویی شده و نیاز به دارو را افزایش میدهد.

قطع ناگهانی دارو عوارضی از قبیل بی خوابی، تحریک پذیری، عصبانیت غیر معمول و تشنج را به دنبال دارد. ظهور این علائم را در اصطلاح عوارض ترک میگویند.

آیا پزشکتان میداند که:
از بیماری شدید تنفسی رنج می برید.
مدت زیادی درگیر مشک کبدی یا کلیوی بوده اید.
عادت به مصرف الکل یا داروی خاصی دارید.
سایر داروها را همزمان مصرف میکنید.

در ظروف دربسته در جای خشک و خنک (دما اتاق)، و به دور از نور و دسترس اطفال نگهداری شود.

عمده عوارض جانبی این دارو به اثرات تسکینی آن برمیگردد. به طور طبیعی اثرات دارو پس از چند روز مصرف بتدریج کاهش می یابد که لازم است دوز دارو مقداری کاهش یابد.

خواب آلودگی در طول روز:به صورت گسترده مشاهده شده است ، در موارد حاد با پزشک مشورت شود
سرگیجه/تلوتلوخوردن:به صورت گسترده مشاهده شده است ، در صورت مشاهده حتما با پزشک مشورت شود
سردرد: ، به ندرت مشاهده شده است ، در موارد حاد با پزشک مشورت شود.
تاری دید: ، به ندرت مشاهده شده است ، در صورت مشاهده حتما با پزشک مشورت شود.
فراموشی/گیجی: ، به ندرت مشاهده شده است ، در صورت مشاهده حتما با پزشک مشورت شود.
بثورات جلدی: ، به ندرت مشاهده شده است ، در صورت مشاهده حتما با پزشک مشورت شود ، در صورت مشاهده عوارض بلافاصله قطع و با پزشک مشورت شود.