| نام گیاه | هلیله |
| نام علمی | Terminalia chebula |
| نام لاتین | Myrobalan |
| اسامی دیگر | هلیله زرد ، اهلیلج، Tropical Almond |
| دانسته های متداول |
تیره: گاروم زنگیان (Combretaceae) گروه مصرفی: قابض کننده ها، باکتری کش ها، محرک قلبی درخت هلیله که ارتفاع آن حداکثر به 30 متر می رسد، برگ های سبز آن متقابل، چرمی، بیضی و دمبرگ دار است، گل های هلیله سفید متمایل به زرد گیاه درون سنبله های محوری قرار دارند.
|
| بخش دارویی |
میوه هلیله (تازه، خشک شده) |
| روش جمع آوری و نگهداری |
هلیله های زرد، سیاه، قهوه ای را به تفکیک از درخت چیده و درون ظروف مخصوص به یخچال منتقل می کنند در هوای سرد این میوه برای یک ماه سالم باقی می ماند. |
|
محل رویش |
آسیا به خصوص هندوستان محل رویش در ایران وارداتی |
| ویژگی های گیاه |
میوه هلیله میوه شفتی است به اندازۀ یک گردو که بر اساس مراحل رشد و تغییر رنگ به هلیله زرد، سیاه و کابلی تقسیم می شود، رنگ هلیله رسیده زرد تا قهوه ای است. |
| مزاج گیاه | سرد و خشک |
| درجه مزاج | 1 |
| مصارف سنتی |
• اسهال • سرفه |
| دانسته های پزشکی |
گیاه هلیله حاوی منو و الیگوساکاریدها، تانن ها، روغن ثابت و اسید های میوه است اثرات قابض کنندگی، باکتری کشی و مقوی قلبی گیاه هلیله را به این ترکیبات نسبت می دهند. |
| موارد اثبات شده |
آیورودا (طب هند) • زخم • بواسیر • یرقان • سرفه • ابتلاء به کرم • ورم معده • صرع (احتمالاً) • نفخ طب چین • سرفه • اسهال مزمن • مدفوع خونی • بیرون زدگی مقعد طب ایرانی اسلامی این گیاه سرد در درجه اول و خشک در درجه دوم است و در موارد زیر کاربرد دارد: • جذام احتمالاً • تپش قلب • کدری و خستگی چهره (هلیله سیاه) • سل (هلیله زرد) • عدم تمرکز و آشفتگی حافظه (هلیله کابلی) |
| عوارض جانبی |
یبوست |
| موارداحتیاط |
• افراد مستعد به حساسیت |
| مصرف بیش از اندازه |
• آسیب های کلیوی و کبدی(در حیوانات آزمایشگاهی) |
| تعداد دفعات مصرف |
• فرآورده های مختلفی از میوه گیاه تولید شده است. • از میوه گیاه روزانه تا 10 گرم مصرف می شود. |
| روش استفاده |
• خوراکی • موضعی |
| موارد منع مصرف |
ندارد |
| تداخل دارویی | |
| داروهای جایگزین | |
| مصلح | |
| برچسب ها |
فواید میوه هلیله مضرات میوه هلیله مضرات هلیله سیاه هلیله زرد |
