مینای چمنی

تیره: کاسنیان ( Asteraceae ) و از خانواده مرکب ها

گروه مصرفی: قابض کننده و ضد التهاب ها

مینای چمنی گیاهی است علفی و چند ساله که تا ارتفاع 20 سانتی متری رشد می کند و دارای برگ های کرک دار است که در قاعده مدور می باشد، گل های گیاه مینای چمنی به صورت کپه ای ، منفرد و انتهایی می باشند. 

بخش های هوایی گیاه مینای چمنی ( برگ گیاه به صورت تازه و همچنین خشک شده نیز استفاده می شود )

کپه های گل، ساقه های کوتاه و برگ ها را پس از جمع آوری در هوای آزاد خشک کرده و پودر حاصل از آن را در ظروف تیره و به دور از نور خورشید و رطوبت نگهداری میکنند.

اروپا

محل رویش در ایران

در استان های مازندران، کرمانشاه، گلستان، لرستان، چهارمحال بختیاری و کهگیلویه و بویراحمد دیده شده است.

گیاه مینای چمنی علفی دارای گل های زبانه ای سفید، صورتی و ارغوانی است.

• زخم

• سرفه و برونشیت مزمن

• بیماری های اختلال پوستی

• اختلالات کبدی

• اسهال

• اختلالات کبدی

گیاه مینای چمنی حاوی مقادیر زیادی ساپونین های تری ترپنی و فلاونویید ها است که به آن اثرات قابض کنندگی و ضد التهابی می دهد.

هومیوپاتی

• خونریزی ( احتمالا )

• کوفتگی ها و کبود شدگی ها

• روماتیسم

• درد های عضلانی در اثر ضربه

با مصرف مقادیر توصیه شده عارضه ای به وجود نمی آید.

• بارداری

• شیردهی

• کودکان زیر 4 سال

اندکی احساس تهوع که با قطع شدن مصرف برطرف می شود.

• دم کرده: دو قاشق چای خوری از پودر گیاه را در 300 میلی لیتر آب جوش حل کرده و پس از 20 دقیقه محلول صاف شده و یک فنجان از آن را در سه وعده روزانه مصرف می کنند.

• عصاره: 5 قاشق چای خوری از پودر گیاه را در 20 میلی لیتر اتانول 60 درصد قرار داده و پس از 48 ساعت محلول حاصل را صاف کرده و  1 الی 2 میلی لیتر از عصاره را به همراه سایر مایعات به صورت سه وعده در روز مصرف می کردند.

• قطره: 5 الی 10 قطره روزانه

• گلبول: 5 الی 10 عدد روزانه

• قرص: یک عدد روزانه

• پماد: 2 الی 3 بار روزانه

• محلول تزریقی: یک میلی لیتر از محلول تزریقی را 2 بار در هفته زیر جلدی تریق می کنند.

• خوراکی

•     موضعی

•     تزریقی

ندارد