کنگر فرنگی

تیره: کاسنیان ( Asteraceae ) و از خانواده مرکب ها

گروه مصرفی: صفرا آور ها

کنگر فرنگی گیاهی است چند ساله که ارتفاع ساقه های آن به 5/1 الی 2 متر می رسد. این گیاه  دارای ریزوم خزنده ولی کوتاه است. برگ های سبز آن متراکم و دو بار شانه ای خاردار است. گل های کنگر فرنگی سفید و آبی بوده و درون کلاپرگی گرد و خاردار در انتهای ساقه قرار دارند.

• برگ های قاعده ای ( تازه و یا خشک شده )

• برگ ها یجوان ( تازه و یا خشک شده )

برگ های قاعده ای و جوان گیاه کنگر فرنگی جمع آوری و در دمای 35 الی 40 درجه سانتی گراد خشک می شود، پودر  حاصل در ظروف تیره و به دور از نور خورشید و رطوبت نگهداری می شوند.

آمریکای جنوبی و حوزه مدیترانه

محل رویش کنگر فرنگی در ایران

در برخی مناطق کاشته می شود.

سطح فوقانی برگ ها سبز و سطح تحتانی خاکستری رنگ است.

• سو هاضمه

• ضعف شدید

• بی اشتهایی

• برگ گیاه کنگر فرنگی حاوی ترکیبات مختلفی است که مهم ترین آن ها سینارین نام دارد.

• بر اساس مطالعاتی که بر روی انسان ها و حیوانات صورت گرفته است، سینارین موجود در برگ گیاه کنگر فرنگی نقش محافظتی از کلیه را بر عهده دارد. همچنین این ماده صفرا آوری و مهار کلسترول در کبد را در خون پایین می آورد.

• این ماده بر روی برخی از آنزیم ها از جمله ویروس ایدز مؤثر است و از تکثیر آن تا حد قابل چشمگیری جلوگیری می کند.

• قند موجود در این گیاه از نوع اینولین بوده که قندی مرکب و بدن برای سوزاندن آن نیاز به صرف انرژی دارد. بنابراین گیاه برای افراد دیابتی و یا کسانی که رژیم لاغری دارند مناسب است.

توجه: برگ های خشک و پودر شده این گیاه باعث تبدیل اینولین به سایر قند ها شده که در این صورت برای افراد دیابتی مناسب نیست.

• یک کنگر متوسط 60 کالری انرژی تولید می کند که به علت وجود 2/4 گرم پروتئین، 2/0 گرم چربی، 2/11 گرم قند و 4/5 گرم فیبر و بدون کلسترول است.

• کنگر یک منبع عالی از فیبر های قابل هضم و منیزیم می باشد. همچنین منبع خوبی از ویتامین C، فولیک اسید، بیوتین و منگنز است.

کمیسیون E ( مرجع تایید کننده )

• ناراحتی های صفراوی

• کم اشتهایی

• ناراحتی های کبدی

با مصرف مقادیر توصیه شده عارضه ای به وجود نمی آید.

• بارداری

• افراد مستعد به حساسیت

• بثورات جلدی

• برگ های تازه آن مخلوط با غذا یا به صورت سالاد مصرف می شود.

• فرآورده جالینوسی آن تولید شده است.

• دم کرده: سه قاشق چایخوری از پودر گیاه را در 300 میلی لیتر آب جوش حل کرده و پس از 10 دقیقه محلول حاصل را صاف می کنند و یک فنجان از آن را در هر وعده مصرف می نمایند. تعداد دفعات مصرف در یک روز از 3 فنجان نباید تجاوز کند و حتماً بین وعده های غذایی مصرف شود.

• عصاره مایع: 10 قاشق چایخوری از پودر گیاه را در اتانول 60 درصد خیسانده و پس از 48 ساعت محلول را صاف و 10 الی 20 قطره از آن را به همراه سایر مایعات روزانه مصرف می کنند.

• خوراکی

• افرادی که سابقه سنگ صفرا دارند

• بیمارانی که سابقه انسدادی کبد و مجاری صفراوی دارند