گردگوا

تیره: نخودیان و از خانواده نخود

گروه مصرفی: ضد پسورپازیس

گیاه گردگوا درختی است تا حدی بلند که گیاهی ارتفاع آن به حدود 4 متر می رسد، چوب تنه آن به رنگ زرد و حاوی شکاف های عمودی است که از آن شیرابه خارج می شود.

شیرابه ( خشک و پودر شده )

شیره خارج شده از درخت را بدون تماس با پوست، جمع آوری و به روش های مختلف خشک شده و پودر کرده و در بنزول به شکل پودر بلوری، آماده اضافه کردن به پماد ها یا تهیه امولسیون می کنند. پودر کریستاله گیاه گردگوا در ظروف در بسته به دور از دسترس کودکان با برچسب سمی نگهداری می شود.

گیاه گردگوا بومی کشور برزیل است و در کشور های شیلی و آرژانتین نیز دیده شده است.

محل رویش گردگوا در ایران

نایاب

شیره گیاه گردگوا لزج، و دارای بویی نامطبوع است.

در طب سنتی آمریکای لاتین گیاه گردگوا جهت مصارف زیر کاربرد داشته و امروز دارو های دیگری جایگزین آن شده است.

• داءالصدف ( پسوریازیس )، امروزه داروی سیگنولین جایگزین آن شده است.

• عفونت قارچی

شیره گیاه گردگوا حاوی ماده ترکیب خاصی به نام کریزاروبین ( Chrysarobin ) است که پماد های آن به راحتی از پوست رد شده و خاصیت ضد میکروبی و ضد التهابی دارد.

ندارد

• قرمزی پوست

• تورم

• بثورات جلدی

• ورم ملتحمه

• کودکان

• سالمندان بالای 60 سال به ویژه زنان

• پودر گیاه گردگوا به سرعت از پوست رد می شود و موجب التهابات گسترده ای می شود، اگر پماد گردگوا را به منطقه ی وسیعی از پوست زده شود ایجاد می کند.

• پودر گیاه گردگوا حتی اگر به چشم برخورد هم کند، موجب بر افروختگی و ورم ملتحمه چشم می شود.

گیاه گردگوا به شدت سمی است و مصرف موضعی آن می تواند موجب التهابات شدید پوست و ملتحمه چشم شود و علائمی مانند اسهال، استفراغ، سوزش و تکرر ادرار به وجود آید. در این شرایط لازم است بیمار را فورا به یک مرکز درمانی برسانید.

اقدامات فوری کادر پزشکی در مواقع حاد:

• شست و شوی پوست

• تجویز دارو های ضد التهاب موضعی برای پوست و قطره برای چشم

• سرم درمانی

• پماد یا امولسیون گردگوا، یک بار روزانه بر روی منطقه محدودی از پوست مصرف می شود.

• موضعی

• بارداری

• شیردهی

• افرادی که پوست مستعد به آلرژی دارند.