| نام گیاه | گوش موش |
| نام علمی | Gnaphalium uliginosum |
| نام لاتین | Marsh cudweed |
| اسامی دیگر | گون های خون آهو، گونه ای بوف تاج، Cotton weed |
| دانسته های متداول |
تیره: کاسنیان ( Asteraceae ) و از خانواده مرکب ها گروه مصرفی: قابض ها و دهان شویه ها گوش موش گیاهی است علفی که ارتفاع آن حداکثر به نیم متری می رسد. ساقه های آن افراشته و منشعب است. بر روی سطح فوقانی آن برگ های سبز رنگ سر نیزه ای- تخم مرغی و کرک دار وجود دارد. سطح تحتانی برگ ها سفید می باشد. گل های درون گل آذین ( کلاپرک ) 3 الی 10 عددی قرار دارد. |
| بخش دارویی |
بخش های هوایی |
| روش جمع آوری و نگهداری |
بخش های هوایی گیاه گوش موش را در موسم گل دهی جمع آوری و در سایه خشک می کنند و پودر حاصل از آن را در ظروف تیره و به دور از نور خورشید و رطوبت نگهداری می شوند. |
|
محل رویش |
اروپا، آسیا و آمریکا محل رویش گوش موش در ایران وارداتی |
| ویژگی های گیاه |
ندارد |
| مزاج گیاه | ندارد |
| درجه مزاج | 0 |
| مصارف سنتی |
• التهاب لثه • التهاب گلو • بیماری های دهان |
| دانسته های پزشکی |
گیاه گوش موش حاوی روغن فرار و تانن است، اثرات قابض کنندگی و ضد التهابی گیاه گوش موش را به این ترکیبات نسبت می دهند. |
| موارد اثبات شده |
ندارد |
| عوارض جانبی |
با مصرف مقادیر توصیه شده عارضه ای به وجود نمی آید. |
| موارداحتیاط |
• بارداری • شیردهی • کودکان زیر 12 سال |
| مصرف بیش از اندازه |
تهوع ( خفیف ) |
| تعداد دفعات مصرف |
• عصاره مایع: نسبت مساوی پودر گیاه گوش موش را به اتانول 60 درصد اضافه نموده و پس از 48 ساعت محلول حاصل را صاف کرده و 25 الی 30 قطره از ان را به آب ولرم جهت غرغره کردن اضافه می کنند. |
| روش استفاده |
• موضعی |
| موارد منع مصرف |
مصرف خوراکی |
| تداخل دارویی | |
| داروهای جایگزین | |
| مصلح | |
| برچسب ها |
فواید گوش موش مضرات گوش موش کاربرد گوش موش |
