مشک دانه

تیره: خطمی ( malvaceae )

گروه مصرفی: محرک ها و ضد نفخ ها

مشک دانه | گیاه مشک دانه از تیره خطمی ها است و دارای گل های منفردی است که 5 تا 7 برگه خطی و کرک دار به رنگ های متنوع صورتی سیر تا سفید دارد، طول آن 3 الی 5 سانتی متر است. دانه های گیاه مهمترین بخش مصرفی آن است به صورت متعدد، بزرگ، کلیوی شکل، متراکم به رنگ قهوه ای مایل به خاکستری به قطر 3 میلی متر که سطح آن از خطوط متعدد متحدالمرکز تشکیل شده است. روغن دانه های آن حاوی اسید پالمیک، لینولئیک و استئاریک که به این ترکیب به دانه بوی نافذی و مشک مانند می دهد، رون آن مزه روغنی دارد و حاوی رایحه دل انگیزی است.

دانه و روغن استخراج شده

پس از جمع آوری گل ها و گیاهان در اواسط تابستان، دانه های را استخراج و جهت اسانس گیری ارسال می کنند.

گیاه مشک دانه در تمامی منطقه حاره یافت می شود. مکان اصلی آن آفریقا، هند و برخی از نقاط آمریکا است.

محل رویش مشک دانه در ایران

وارداتی

روغن آن مزه روغنی دارد و حاوی رایحه دل انگیزی است. دانه گیاه مشک دانه با دانه شنبلیله شباهت ظاهری دارد که از روی رایحه معطر آن کاملا قابل تمایز است.

• مارگزیدگی ( تنتور  تا  قطره )

• گرفتگی عضلانی ( یک تا قاشق، روزانه )

• ناراحتی معده و روده

• کم اشتهایی

• سر درد

روغن دانه حاوی اسید پالمیتیک، لینولئیک و استئاریک می باشد که این ترکیب بوی نافذی و مشک مانندی دارد.

هومیوپاتی

احساس فشار در سینه ( یک تا 3 قرص به صورت روزانه )

با مصرف مقادیر توصیه شده عارضه ای به وجود نمی آید.

ندارد

احتمال بروز تهوع و استفراغ زیاد می شود و علایم مسمومیت به وجود می آید.

• 1 تا 3 بار در روز

• یک قرص یا 5 تا 10 گلبول خوراکی یا 5 تا 10 قطره تنتور به صورت موضعی

• خوراکی ( دم کرده، چای، قرص و گلبول ) و موضعی به صورت تنتور

ندارد