| نام گیاه | گوآوا |
| نام علمی | Psidium guajava |
| نام لاتین | Guava |
| اسامی دیگر | گوا وا زرد، سیب ( در گویش محلی بلوچی )، زیتون ( در گویش محلی بلوچی ) |
| دانسته های متداول |
تیره: موردیان گروه مصرفی: مقوی ها گوآوا | درختچه ای همیشه سبز که حداکثر ارتفاع آن به 10 متر می رسد، برگ هایر گوآوا بدون کرک یا پوشیده از کرک آن تخم مرغی به طول 10 سانت یمتر و رگ برگ های سطح تحتانی گوآوا برجسته است. گل های سفید و معطر گوآوا منفرد و به طول 2 سانتی متر به همراه دمگل باریکی است. |
| بخش دارویی |
• برگ ها ( به صورت خشک شده ) • میوه ( به صورت تازه و یا فرآوری شده ) |
| روش جمع آوری و نگهداری |
• برگ های گیاه گوآوا قبل از فصل گل دهی جمع آوری و در دمای 35 الی 40 درجه سانتی گراد خشک می شوند. پودر حاصل از گیاه گوآوا را در ظروف تیره و به دور از نور خورشید و رطوبت نگهداری می شوند. همچنین گل ها و پوست تنه درختچه به همین روش نگهداری می شوند. • میوه گیاه اواخر اردیبهشت یا اوایل خرداد ماه آماده برداشت می باشد. قسمتی از آن جهت تولید فرآورده هایی از قبیل ژله، مارمالاد، کنسرو یا کمپوت، کره گیاهی و آب میوه ارسال می شود. مابقی سبد های مخصوص پلاستیکی جمع آوری و در مکانی خشک و خنک انبار می شوند. • این میوه در یخچال برای 8 روز قابل مصرف می باشد و اگر درون پلاستیک یا جا میوه ای یخچال نباشد تمام یخچال از بوی معطر آن پر خواهد شد. |
|
محل رویش |
گیاه گوآوا بومی آمریکای جنوبی است و در پرو، مکزیک و برزیل رشد می کند. محل رویش در ایران در نقاط گرمسیر به ویژه استان های هرمزگان، سیستان و بلوچستان کاشته می شوند. |
| ویژگی های گیاه |
میوه گرمسیری، کروی یا گلابی شکل، تخم مرغی است و اندازه آن بین 2 الی 10 سانتی متر متغیر است. رنگ آن زرد و گوشت گوآوا به رنگ قرمز ارغوانی یا سفید کرمی که حاوی دانه های به اندازه دانه های انگور است. کوشت میوه طعمی شیرین و معطر دارد. |
| مزاج گیاه | ندارد |
| درجه مزاج | 0 |
| مصارف سنتی |
• استفراغ ( جوشانده برگ ) • ترک الکل ( عصاره مایع برگ ) • اسهال ( میوه و جوشانده برگ ) • صرع ( احتمالا ) • ناراحتی های گوارشی ( جوشانده برگ ) • کرم های روده ( جوشانده برگ ) • جرب ( جوشانده پوست تنه ) • معده درد ( جوشانده، پوست تنه ) • نرم کننده سینه ( میوه تازه ) • خونریزی ( جوشانده، برگ ) توجه: گوارا در خنثی کردن رادیکال های آزاد و مضر بدن نقش مهمی دارد و بروز بیماری های سنی مانند آلزایمر، آب مروارید و آرتریت روماتوئید می اندازد. |
| دانسته های پزشکی |
گیاه گوآوا حاوی پکتین، روغن فرار، تانن و ترپنوئید ها است. همچنین دارای ویتامین های A,B,C، ریبوفلاوین، کلسیم، فسفر، آهن، سدیم و پتاسیم است. 100 گرم گواوا در حدود 11 درصد کربوهیدرات، 7/0 درصد پروتئین، 6/0 درصد چربی و 82 درصد آب دارد. |
| موارد اثبات شده |
ندارد |
| عوارض جانبی |
با مصرف مقادیر توصیه شده عارضه ای به وجود نمی آید. |
| موارداحتیاط |
• افراد مستعد به یبوست از مصرف برگ های گیاه خودداری کنند. |
| مصرف بیش از اندازه |
معمولا مشکل خاصی به وجود نمی آورد. |
| تعداد دفعات مصرف |
• پودر برگ گیاه گوآوا را به میزان 3 قاشق چای خوری به 300 میلی لیتر آب جوش اضافه کرده و پس از 20 دقیقه محلول را صاف می کنند و یک فنجان از آن را قبل از هر وعده غذایی می نوشند. حداکثر دوز روزانه به این روش 3 فنجان می باشد. • پودر پوست خشک شده تنه درخت را می توان به میزان 2 قاشق چای خوری به 200 میلی لیتر آب اضافه و برای 20 دقیقه می جوشانیم. سپس محلول حاصل را صاف کرده و یک قاشق غذا خوری از آن را در 6 وعده روزانه مابین وعده های غذایی مصرف می شود. • مصرف میوه تازه 2 عدد به صورت روزانه کافی است. فرآورده های گوارا به علت داشتن مواد نگهدارنده نباید بیش از یک قاشق غذا خوری روزانه مصرف شوند. • عصاره مایع 300 گرم از برگ های له شده را به 5/0 لیتر اتانول 70 درصد اضافه نموده و پس از 72 ساعت محلول حاصل را صاف کرده و 5 میلی لیتر از آن را در هر وعده به همراه سایر نوشیدنی ها مصرف می کنند. حداکثر مصرف روزانه 15 میلی لیتر است. |
| روش استفاده |
• خوراکی • موضعی |
| موارد منع مصرف |
ندارد توجه: بیمارانی دیابتی می توانند بدون مشکل از این میوه استفاده کنند. |
| تداخل دارویی | |
| داروهای جایگزین | |
| مصلح | |
| برچسب ها |
فواید گوآوا کاربرد گوآوا گوآوا چیست؟ |
