باریجه
نام گیاه | باریجه |
نام علمی | Boiss ferula gummosa |
نام لاتین | Galbanum |
اسامی دیگر | فاسنی، قنّه ، ferula gummosa |
دانسته های متداول |
تیره : کرفسیان (apiaceae) واز خانواده چتریان گروه مصرفی: خلط آورها ، ضد میکروب ها این گیاه دارای ارتفاع یک نیم الی دو متر و ساقه های توخالی است. برگچه های آن دارای دندانه های اره ای هستند و همینطور دارای سطح بسیار براقی است. گل های گیاه به رنگ سفید و یا زرد است. |
بخش دارویی |
|
روش جمع آوری و نگهداری |
باید رزین ها را بدون آسیب به ساقه و یا ریشه خارج ساخت. برای خشک شدن آن نیاز به هوای آزاد بوده و پودر به دست آمده باید در محیطی دور از نور خورشید نگهداری شود. |
محل رویش |
آسیای مرکزی محل رویش در ایران این گیاه بومی ایران نیز می باشد و در اکثر استان ها به ویژه تهران ، چهارمحال بختیاری ، کرمانشاه ، زنجان و مازندران دیده می شود . |
ویژگی های گیاه |
گیاه به دو صورت رشد می کند، نوع نرم آن دارای ریشه و نوع خشک آن دارای ساقه است. رزین آن عطر مشک می دهد. |
مزاج گیاه | گرم و خشک |
درجه مزاج | 2 |
مصارف سنتی |
|
دانسته های پزشکی |
این گیاه دارای گالبارزنیک و گالانیک اسید است. در آن حدود 40 درصد موسیلاژ وجود دارد. این گیاه دارای اثرات تحریک کننده و خلط آور است. |
موارد اثبات شده |
طب ایرانی اسلامی این گیاه گرم در درجه دوم و خشک در درجه سوم است و کاربرد های زیر را دارد :
|
عوارض جانبی |
مصرف به مقدار توصیه شده با عارضه ای همراه نیست . |
موارداحتیاط |
|
مصرف بیش از اندازه |
|
تعداد دفعات مصرف |
اولین روش مصرف آن به صورت عصاره مایع است که باید رزین را خرد کنید و به صورت پودر در اتانول 70 درجه مخلوط کنید. سپس 48 ساعت زمان نیاز است که محلول صاف شود. استفاده از آن بین غذا مناسب بوده و برای استفاده موضعی باید 20 قطره از آن را مصرف کرد. |
روش استفاده |
|
موارد منع مصرف |
ندارد |
تداخل دارویی | |
داروهای جایگزین | |
مصلح | |
برچسب ها | باریجه |