موچسب

تیره: انگوریان ( Vitaceae )

گروه مصرفی: قابض کننده ها، مقوی ها، معرق ها

موچسب | بوته ای که تا ارتفاع 2 الی 5/3 متر رشد کرده و دارای برگ های سبز رنگ و دمبرگ دار، تخم مرغی با حاشیه دندان اره ای می باشد. گل های سبز متمایل به زرد گیاه درون گل آذین های خوشه های قرار گرفته اند.

بخش های هوایی ( به صورت خشک شده )

رزین ( به صورت خشک شده )

بخش های هوایی گیاه موچسب را بعد از موسم گلدهی جمع آوری کرده و در دمای 45 درجه سانتی گراد خشک می شوند. پودر حاصله را در ظروف تیره و به دور از نور خورشید و رطوبت نگهداری می شوند. باید بر روی قوطی کلمه سمی ذکر شود و به دور از دسترس اطفال قرار داده شود.

بومی آمریکای شمالی است اما امروزه در تمامی نقاط دنیا کاشته می شود.

محل رویش موچسب در ایران

در برخی از نقاط گیاه موچسب به صورت کاشته شده وجود دارد.

سته گیاه ارغوانی به اندازه یک فندق است. شاخه های سبز آن تولید ریشه های نابجا می کند.

• نفخ

• سوء هاضمه

• دل درد

گیاه موچسب حاوی اگزالیک اسید است که می تواند موجب اثرات تعریقی، قابض کنندگی و تقویتی باشد.

ندارد

با مصرف مقادیر توصیه شده عارضه ای به وجود نمی آید.

• سالمندان بالای 60 سال

• نارسایی کبدی

مصرف بیش از 3 فنجان دم کرده به خصوص در کودکان موجب مسمومیت می شود.

علائم مسمومیت با این گیاه به شرح زیر است که با بروز آن باید بلافاصله به اورژانس اطلاع دهید:

• استفراغ

• تپش قلب

• تعریق شدید

• اسهال شدید

• خارش

• تنگ شدن مردمک چشم

• افت فشار خون

• تنگی نفس

اقدامات فوری کادر پزشکی در مواقع حاد:

• کنترل علائم حیاتی

• القای استفراغ

• شست و شوی معده

• درمان علامتی

• دم کرده: یک قاشق چایخوری از پودر گیاه موچسب را به 300 میلی لیتر آب جوش اضافه کرده و پس از 30 دقیقه محلول را صاف نموده و یک فنجان از آن را با مقدار عسل شیرین نموده و مابین غذا مصرف می کنند. حداکثر دوز روزانه 2 فنجان است.

• از این گیاه کپسول های 50 میلی گرمی، شربت و محلول های ترکیبی تولید شده است.

• خوراکی

• بارداری

• شیردهی