کرفس مشک

تیره: کرفسیان ( Apilaceae ) و از خانواده چتریان

گروه مصرفی: بادشکن ها، خلط آور ها، هاضمه ها

کرفس مشک گیاهی علفی است که طول آن به 5/1 متر می رسد. گیاه کرفس مشک چند سال زی بوده و دارای برگ‌های 2 الی 4 بار شانه ای بزرگ با سطح زیرین مودار است. گل های سفید درون گل آذین چتری گرزن مانند و انتهایی قرار دارد.

بخش های هوایی ( خشک شده )

از پوسته های گیاه کرفس مشک به عنوان درمان استفاده می شود به گونه ای که در اواسط پاییز این پوسته ها را جمع آوری کرده و سپس شست و شو می دهند و در دمای 35 الی 45 درجه سانتی گراد خشک و پودر می‌کنند. در نهایت پودر حاصله را  در ظروف تیره و به دور از نور خورشید و رطوبت نگهداری می شوند.

اروپا . بخشی از آسیا

محل رویش کرفس مشک در ایران

وارداتی

ریزوم قهوه ای رنگ و ضخیم و گیاه دارای انشعابات فراوان و گرده دار است.

• سرفه

• آسم

• مارگزیدگی ( احتمالاً )

• گلو درد

• سوزش ادرار

• نقرس ( موضعی )

• زخم ( موضعی به صورت مرهم از دم کرده گیاه باید استفاده شود ).

گیاه کرفس مشک حاوی روغن فرار، فلاونئید ها و ترانس ایزولوسموریزول است، اثرات خلط آوری، بادشکنی و هاضمه بودن گیاه کرفس مشک را به این ترکیبات نسبت می دهند.

ندارد

با مصرف مقادیر توصیه شده عارضه ای به وجود نمی آید.

• بارداری

• شیردهی

تهوع ( خفیف )

• دم کرده: 10 قاشق چای‌خوری از پودر گیاه کرفس مشک را با نیم لیتر آب جوش مخلوط کرده و پس از 20 دقیقه محلول باید صاف گردد. معمولاً یک فنجان از محلول صاف شده را بین وعده های غذایی میل می کنند. حداکثر دوز روزانه برای استفاده 3 فنجان در روز می باشد. همچنین می توان 20 میلی لیتر از آن را جهت مصارف خارجی به فرآورده‌های موضعی اضافه نمود و سپس استفاده کرد.

• انواع فرآورده های خوراکی و موضعی از گیاه کرفس مشک تولید شده است.

• خوراکی

• موضعی

ندارد