پیری روانی
پیری روانی
پیری از نظر روانشناسی
در این قسمت قصد داریم به بررسی مسائل روانی که با افزایش سن و پیری بروز میکند صحبت کنیم. همه انسان ها سه نوع سن دارند:
1– سن قانونی یا سن زمانی
این سن از روی تقویم، شناسنامه و تقویم مشخص خواهد شد.
2– سن بدنی یا حسی
این سن براساس تحولات فیزیکی در بدن رخ داده و معمولا کمتر یا بیشتر از سن قانونی است.
3- سن روانی یا روحی
اما سن روحی به احساسات و حالت روحی فرد بستگی دارد.
تاثیر جنبه های روانی بر احساس ناشی از افزایش سن، بیشتر از جنبههای جسمی است. تحقیقات نشان داده است که تغییرات فیزیکی مغز ناشی از افزایش سن، غالبا بدون بروز علائم روانی است و این موضوع نشان دهنده این است که تنها تغییرات ارگانیک منجر به پیری نخواهد شد بلکه باید
به مسائل پیسکولوژیک را هم در نظر گرفت.
تغییرات روحی رخ داده ناشی از افزایش سن، کاهش نیروهای روانی شامل:
- حافظه
- هوش
- دقت
- ارتباط
- همبستگی افکار
- استدلال
که بارزترین آنها، ضعف حافظه و اختلال در حافظه است.
حافظه نزدیک، بیشتر دچار آسیب شده و در نتیجه حالت مشخصی که در افراد پیر دیده میشود، رخ میدهد. منظور از اختلال درحافظه نزدیک این است که این افراد یک مطلب را چند بار تکرار میکنند و به خاطر نمی آورند چند دقیقه قبل این مطلب را بیان کرده اند. این افراد خاطرات دوران
جوانی خود را به خوبی به خاطر می آورند.
عارضه دیگر در این اختلال، تعیین موقعیت و اختلال در جهتیابی است. این افراد دیدهها و شنیدههای خود را سریع فراموش میکنند و در نتیجه به خاطر نمی آورند که وسایل خود را کجا میگذارند.
در برخی از افراد تا دهه نهم و دهم زندگی تغییراتی در قوای روانی دیده نمیشد که از این موارد زیاد دیده شده است. برای مثال “وردی” آهنگساز معروف ایتالیایی، مهم ترین شاهکارهای خود را در سن 73 و 80 سالگی نواخته است.
