| نام گیاه | شنبلیله |
| نام علمی | Trigonella foenum-graecum |
| نام لاتین | Fenugreek |
| اسامی دیگر | حلبه، Birds foot |
| دانسته های متداول |
تیره: باقلائیان (Fabaceae) گروه مصرفی: نرم کنند ها، کاهنده های قند و چربی خون گیاهی علفی و یک سال زی که ارتفاع آن حداکثر به نیم متر می رسد، برگ های سبز گیاه سه برگچه ای تخم مرغی- سرنیزه ای همراه با دمبرگ می باشد. گل های سفید متمایل به زرد، منفرد و در محور برگ ها قرار دارد. |
| بخش دارویی |
دانه ( خشک شده که مصرف دارویی دارد ) برگ ها ( تازه و خشک شده که مصرف غذایی دارد ) |
| روش جمع آوری و نگهداری |
1- برداشت دانه زمان رسیدن میوه شنبلیله اواسط تابستان است. در این زمان باید میوه ها را جمع آوری نموده و در دمای 45 درجه سانتیگراد خشک نمود. پس از آن با پودر کردن گیاه می توانید دانه ها را از میوه استخراج کرده و دانه ها را در ظرف دربسته در محل دور از نور خورشید نگهداری نمایید. 2- برداشت برگ ها برگ های شنبلیله به صورت تازه و خشک مصرف می شوند که برای نگهداری برگ های تازه باید آن ها در کیسه مخصوص سبزیجات گذاشته و در یخچال نگهداری نمود. |
|
محل رویش |
اروپا ، آسیا محل رویش در ایران در برخی استان ها مانند آذربایجان غربی ، اصفهان ، فارس ، سیستان و بلوچستان ، خراسان جنوبی ، سمنان و لرستان کاشته می شود . |
| ویژگی های گیاه |
میوه گیاه غلافی به طول حداکثر 10 سانتی متر که حاوی 25 – 4 عدد دانه زرد متمایل به قهوه ای است . |
| مزاج گیاه | ندارد |
| درجه مزاج | 0 |
| مصارف سنتی |
مرض قند کم اشتهایی نزله تنفسی کم شیری مادران ( احتمالاً ) اکزما ( موضعی ) زخم ( موضعی ) |
| دانسته های پزشکی |
این گیاه حاوی استرول ها ، فلاونویید ها ، ساپونین های استروئیدی ، موسیلاژ و روغن فرار است اثرات نرم کنندگی پوست ، کاهندگی قند و چربی خون و اشتهاآوری گیاه را به این ترکیبات نسبت می دهند . |
| موارد اثبات شده |
طب ایرانی اسلامی این گیاه گرم در درجه اول و خشک در درجه دوم است و در موارد زیر کاربرد دارد : ضعف معده ( همراه با سرکه ) لکه های خونی در چشم ( طرفه ) آسم آماس های بلغمی بواسیر ( خیسانده روغنی ) سرفه سوختگی (ضماد به همراه روغن گل سرخ ) طب چین ضعف جنسی دل درد ناشی از سرما آیورودا ( طب هند ) سرفه التهاب روده بزرگ استفراغ تب برونشیت کمیسیون E ( مرجع تائید کننده ) درماتیت ( التهاب پوست ) کم اشتهایی |
| عوارض جانبی |
مصرف مقادیر توصیه شده با عارضه ای همراه نیست . |
| موارداحتیاط |
افراد مستعد حساسیت |
| مصرف بیش از اندازه |
بئورات جلدی خونمردگی کاهش شدید قند خون توجه: مصرف این گیاه در بیماران دیابتی و افرادی که اختلال انعقادی خون دارند ، باید با احتیاط و تحت نظارت پزشکی باشد . |
| تعداد دفعات مصرف |
1- دمنوش شنبلیله دمنوش شنبلیله از دانه آن تهیه می شود که باید 3 قاشق چای خوری از دانه پودر شده را با نیم لیتر آب جوش ترکیب کنید. حال براساس نوع مصرف باید مدت زمانی را به این مخلوط اجازه استراحت بدهید: – اگر قصد نوشیدن محلول را دارید باید بعد از 15 دقیقه آن را از صافی رد کنید. شما می توانید روزانه یک فنجان از دمنوش را در 3 وعده مصرف نمایید. – اما اگر ترکیب را به مدت 30 دقیقه حرارت دهید، ضماد خمیری تولید می شود که برای مصارف خارجی مناسب است. 2- چای ابتدا نصف قاشق چای خوری از پودر گیاه را در 200 میلی لیتر آب سرد حل کرده و 10 دقیقه صبر کنید. سپس ترکیب را از صافی رد کرده و محلول به دست آمده را با عسل مخلوط کنید. این ترکیب را می توان روزانه چندبار مصرف نمود. 3- چاشنی مواد غذایی می توانید 2 گرم از پودر دانه گیاه که معادل 1 قاشق چای خوری را به عنوان چاشنی به ماده غذایی یا مایعات دیگر اضافه کنید. 4- فرآورده های دارویی همانند کپسول ( 626 – 575 میلی گرمی ) |
| روش استفاده |
خوراکی موضعی |
| موارد منع مصرف |
ندارد |
| تداخل دارویی | |
| داروهای جایگزین | |
| مصلح | |
| برچسب ها | شنبلیله |
