| نام گیاه | آگار |
| نام علمی | Gelidium amansii |
| نام لاتین | Agar |
| اسامی دیگر | japanese lsinglass |
| دانسته های متداول |
تیره: (Rhodophyceae) گروه مصرفی: ملین ها آگار به نوعی جلبک دریایی گفته می شود که نام اصلی آن (Gelidium amansii) است. طول این گیاه به یک متر الی یک متر ونیم میرسد. رویش گیاه به صورت چند ساله است و دارای ریسه هایی سخت است. ریسه ها به صورت انشعابی هستند و به شکل استوانهای تجسم میشوند. بر روی شانه های آن می تواند یک سری برجستگی های مشابه به خار را مشاهده کنید که به رنگ قهوهایروشن هستند. یک سری اندام های کروی نیز بر روی آن دیده میشود. |
| بخش دارویی |
|
| روش جمع آوری و نگهداری |
|
|
محل رویش |
آسیای دور بخصوص ژاپن و چین ، سواحل اقیانوس آرام و سواحل آفریقای جنوبی محل رویش در ایران وارداتی |
| ویژگی های گیاه |
آگار فرآورده ای بی بو ، بی رنگ و بی مزه که میتواند مقدار زیادی آب جذب (بیش از 200 برابر حجم خود) نماید. |
| مزاج گیاه | ندارد |
| درجه مزاج | 0 |
| مصارف سنتی |
|
| دانسته های پزشکی |
آگار از دسته گیاهان حاوی موسیکاژ است. در بخش های دیگر آن نیز هتروپلی ساکارید دیده می شود که در صورت ترکیب شدن این دو گزینه سبب می شود تنبلی روده برطرف شود و همچنین باعث حجیم شدن فضای داخل روده و خارج شدن مدفوع می شود. |
| موارد اثبات شده |
ندارد |
| عوارض جانبی |
مصرف به مقدار توصیه شده با عارضه ای همراه نیست. |
| موارداحتیاط |
|
| مصرف بیش از اندازه |
|
| تعداد دفعات مصرف |
پودر این گیاه می تواند در لیوان آب و یا آبمیوه مخلوط شده و نوشیده شود، بهتر است که چند دقیقه زمان برای هم زدن آن در نظر گرفته شود. در طول روز می توانید 2 الی 3 وعده قبل از غذا از آن استفاده نمود. هشدار: به هیچ عنوان پودر خشک را در دهان نگذارید. |
| روش استفاده |
|
| موارد منع مصرف |
ندارد |
| تداخل دارویی | |
| داروهای جایگزین | |
| مصلح | |
| برچسب ها | آگار |
