| نام گیاه | شمشاد |
| نام علمی | Buxus sempervirens |
| نام لاتین | Boxwood |
| اسامی دیگر | شمشاد خزری، شمشاد جنگلی، بقس، Dudgeon |
| دانسته های متداول |
تیره: شمشادیان (Buxaceae) گروه مصرفی: فلج کننده ها این گیاه درختچه ای سبز رنگ و تک پایه است که خزان نمی کند و ارتفاع آن به 6 متر می رسد، گل های آن در دستجات محوری زرد زنگ هستند، میوه ی کپسولی و حاوی دانه های کشیده است. |
| بخش دارویی |
برگ ها ( خشک شده ) |
| روش جمع آوری و نگهداری |
برگ های گیاه را در اوایل تابستان و یا اواخر آن جمع آوری ، شستشو و خشک می کنند ، پودر حاصل از آنها در ظروف تیره به دور از نور خورشید و آفات نگهداری می کنند. |
|
محل رویش |
در سراسر دنیا دیده می شود . محل رویش در ایران در اکثر استان ها دیده می شود . |
| ویژگی های گیاه |
برگ های شمشاد دارای انشعابات سبز رنگی است که مقداری کرک دارد ، سطح فوقانی برگ ها صاف ، چرمی ، سبز تیره و براق است و حاشیه آن صاف می باشد ، برگ ها دارای طعم زننده ای است . |
| مزاج گیاه | ندارد |
| درجه مزاج | 0 |
| مصارف سنتی |
درد های روماتیسمی یبوست مالاریا جوش صورت و بدن سینه پهلو نقرس |
| دانسته های پزشکی |
برگ های گیاه حاوی مقادیر متنابهی از آلکالوئید های استروئیدی که مهمترین آن سیکلوپروتوبوکسین می باشد و موجب مهار رشد باکتری مولد سل ( مایکوباکتریوم توبرکلوزیس ) ، ایجاد کزاز و فلج نخاعی و از همه خطرناک تر فلج تنفسی می شود . |
| موارد اثبات شده |
در طب ایرانی اسلامی، شمشاد به عنوان یک گیاه خشک در درجه دوم شناخته شده است که کاربردهای دارویی زیادی دارد: 1- به منظور تسکین درد می توان به صورت موضعی از این گیاه استفاده نمود. 2- برخی از تحقیقات نشان داده که شاید مخلوط براده چوب شمشاد با حنا، معجونی درست می کند که منجر به تقویت مو خواهد شد.
3- در طب قدیم از ترکیب براده های چوب این گیاه با زردچوبه، سفیده تخم مرغ و آرد بسیار نرم گندم ترکیبی درست می کردند که برای درمان در رفتگی به صورت موضعی اعمال می شد. هومیوپاتی طاسی شوره سر ریزش مو |
| عوارض جانبی |
مصرف به میزان درمانی هیچ عارضه ای ایجاد نمی کند . |
| موارداحتیاط |
بیمارانی که ناراحتی های تنفسی دارند . بیمارانی که سابقه صرع و اختلالات عصبی مشابه آن دارند . سالمندان بالای 60 سال افراد مستعد به حساسیت های پوستی |
| مصرف بیش از اندازه |
توجه داشته باشید که در مصرف شمشاد باید اعتدال را رعایت نمود تا عوارض زیر رخ ندهد: 1- اگر در مصرف موضعی گیاه شمشاد زیاده روی کنید، خطر بروز درماتیت تماسی و ایجاد تاول پوستی بیشتر می شود. 2- همچنین مصرف بیش از 10 گرم از پودر گیاه که معادل 4 قاشق چای خوری است، منجر به مسمومیت خواهد شد که این مسمومیت عوارض زیر را به دنبال دارد. با مشاهده این علائم سریعا باید به اورژانس مراجعه نمود: – تشنج – فلج
– نهایتا خفگی اقدامات فوری کادر پزشکی در مواقع حاد: بستری و گرم نگه داشتن بیمار شستشوی معده خوراندن زغال فعال تجویز بیکربنات سدیم تجویز دیازپام سرم درمانی لوله گذاری تجویز اکسیژن اتصال به دستگاه تنفس مصنوعی ( در صورت لزوم ) توجه: از تجویز فنوباربیتال ، فنوتیازین ها و دارو های آنتی سایکوتیک خودداری نمایید . |
| تعداد دفعات مصرف |
1- تهیه عصاره های آبکی، الکلی، تنتور و جوشانده برای مصارف موضعی و خوراکی 2- تهیه محصولات هومیوپاتی از قبیل قرص (مصرف یک عدد)، گلبول (مصرف 10 عدد)، قطره (مصرف 5 قطره) و محلول تزریقی به صورت ریز جلد (مصرف یک میلی لیتر به صورت دو بار هفته ای) 3- تولید پماد از عصاره گیاه البته لازم به ذکر است که امروزه ثابت شده استفاده بیش از حد از این گیاه منجر به عوارض و خطراتی خواهد شد به همین دلیل مصرف دارویی آن کنار رفته است. |
| روش استفاده |
خوراکی موضعی |
| موارد منع مصرف |
بارداری شیردهی کودکان زیر 12 سال |
| تداخل دارویی | |
| داروهای جایگزین | |
| مصلح | |
| برچسب ها | شمشاد |
