سنگ های کلیه

شرح بیماری:
سنگ های کلیوی یا نفرولیتیاز در سنین 50-30 سال و در مردان شایع بوده و وجود سابقه خانوادگی خطر تشکیل سنگ را دو برابر می کند.چاقی، سندرم متابولیک و دیابت سبب افزایش سنگ های کلیوی در زنان می گردد. مهمترین ریسک فاکتور سنگ های کلیوی حجم پایین ادرار می باشد.
سنگ کلسیمی از شایع ترین سنگ های کلیوی می باشد و معمول ترین و بیشترین سنگ های کلیوی بدین شرح می باشد:  60% کلسیم اگزالات، 10% کلسیم اگزالات و کلسیم فسفات و 10 % کلسیم فسفات و سایر سنگ ها 10-5% اسید اوریک، 10-5% استرویت و 1% سیستین. در افراد چاق عود سنگ پس از
اولین بار بالا بوده و کنترل وزن از اقدامات پیشگیری بوده و داشتن وزن در محدوده طبیعی در افراد سنگ ساز توصیه می گردد. با افزایش BMI و در دیابت نوع دو سنگ های اسید اوریکی شایع تر می باشد.
سنگ اگزالاتی (رایج ترین نوع سنگ)
هیپراگزالوری (40mgسنگ های اسید اوریکی
سنگ های اسید اوریکی زمانی تشکیل می شود که ادرار از نظر اسید اوریک به حالت فوق اشباع رسیده و PHکمتر از 5.5 است. در صورت ابتلا به سنگ های اسید اوریکی توصیه می شود از غذاهای غنی از پورین مانند که در گوشت امعا و احشاء، ماهی کولی، شاه ماهی، ساردین، آب گوشت وجود
دارد اجتناب گردد. همچنین قلیایی کردن ادرار (PH 6-6.5)،  استفاده از برخی مواد حل کننده اسید اوریک مانند سیترات سدیم یا پتاسیم و افزایش دفع ادرار از راه های درمان سنگ اسید اوریکی می باشد. همچنین در مواردی داروی آلوپورینول توسط پزشک تجویز می گردد.  آب کشمش سیاه
بدلیل قلیایی کردن ادرار می تواند از عود سنگ های اسید اوریکی پیشگیری کرد.
سنگ های سیستینی
سنگ های سیستینی 2-1% سنگ های ادراری را تشکیل می دهد و نوع نادری از سنگ هاست. افراد طبیعی روزانه کمتر یا مساوی 20 میلی گرم سیستین از ادرار دفع می کنند ولی افراد مبتلا به سنگ های سیستینی بیش از 250 میلی گرم دفع می کنند. از آنجایی که حلالیت سیستین در PH ادرار
بالاتر از 7 افزایش می باید بنابراین حفظ PH قلیایی ادرار مناسب است که  از سیترات پتاسیم به اندازه 5 گرم در یک روز استفاده می گردد. دریافت مایعات بیش از 4 لیتر در روز و دریافت پایین سدیم در پیشگیری از سنگ های سیستینی توصیه می شود.