زرد زخم

   شرح بیماری: زرد زخم نوعی عفونت است که در همه بدن به خصوص پیرامون دهان و بینی می‎تواند ظاهر شود و بیشتر در کودکان به وجود می‎آید. بیماری در ابتدا به صورت   تاول های قرمز و مترشح
بروز می‎کند که در ادامه، تاول‎ها ترکیده و خشک می‎شوند و به برجستگی‎های کوچک عسلی رنگ و خارش‎دار تبدیل می‎گردند. عامل مولد زرد زخم نوعی باکتری است که بسیار واگیردار می‎باشد و در پوست سالم نیز به تعداد کم زندگی می‎کند. زمانی که خراشی در پوست ایجاد شود، بیماری
بروز می‎کند. لمس ضایعه باعث انتقال عفونت می‎شود. در مورد عامل این بیماری، مشخص شده است که سه نوع زرد زخم وجود دارد:
1.  زرد زخم مربوط به استرپتوکوک
علائم این بیماری عبارتند از:
• تاول های پر آب و چرک که در ابتدا فقط آبی زرد رنگ دارد.
• سریعا این آب چرکین خواهد شد.
• پوسته این تاول نازک بوده و در نتیجه به زودی پاره خواهد شد که قطرات کهربایی رنگ از آن خارج میشود.
• بر روی این تاول ها، پوستههای متلاشی شده مدتی باقی خواهد ماند. این لایه ها رنگ زرد رنگ مخصوصی داشته که شبیه عسل است.
•  این لایه ها در مدت 10-8 روز افتاده و یک لایه پوست قرمز رنگ جای آن را می گیرد.
• بعد از مدتی این ضایعات به طور کلی رفع شده و اثر آن باقی نمی ماند.
• این عارضه در صورت و حفره های آن رخ می دهد. چرا که مولد این بیماری بیشتر در بینی، حوالی دهان و چشم ها وجود دارد.
• لازم است بدانید که این میکروب قبل از زرد زخم،  Tourniate تولید میکند که هنگام معالجه کسالت پوستی آن را نیز نباید فراموش کرد.  این نوع از زرد زخم معمولا با تورم غدد لنفاوی همراه بوده و در افرادی که مزاجی فرسوده دارند و یا به هر علتی دارای ضعف هستند، تب زیاد
شده و بر روی پوست آنها خطوط قرمز رنگ لنفازیت ایجاد میشود. در کنار این عوارض، خستگی و اختلالات هاضمه را نیز اضافه کنید.زرد زخم بر روی پوست معمولا با خارش همراه بوده که منجر به شپش می شود. این نوع زرد زخم دوره 10-3 روزه خواهد بود در صورتی که بیمار تحت درمان
قرار گیرد. در غیر این صورت هفته ها و ماه ها به طول می انجامد.
2. زرد زخم مربوط در اثر استافیلوکوک
این نوع زرد زخم از همان ابتدا به صورت چرک دانه ظاهر شده و معمولا در حوالی موهای بدن بروز می کند.  که در وسط به رنگ قرمز هستند. این تاولها متعدد و به اندازه یک عدس هستند. تفاوت این نوع زرد زخم با نوع قبلی در این است که چرک سریع تر پیدا شده و و بیشتر در حوالی
ریشه مو دیده میشود. که برخلاف مورد قبلی این زرد زخم در صورت دیده نمیشود.
3. زرد زخمی که هر دو نوع ویروس عامل آن هستند و شایع تر است.
در کودکان معمولا هر دو نوع میکروب مشکل ساز خواهند بود به این صورت که در صورت کودک ابتدا یک تاول زده که چرکین است سپس در اطراف آنها تاول های استافیلوکوک بیشتر می شود. در آن حالت معمولا غدد لنفاومی متورم میشود. منبع میکروب حفره های صورت چه بینی و چه دهان هستند.
در مورد عفونت های دیگر ابتدا در چشم و یا در گوش قرار گرفته و سپس به پوست سرایت می کند.
عوارض این بیماری در میان موهای سر بیشتر است که بعد از زرد زخم سر، فرد به طاسی موقت مبتلا خواهد شد و سپس در همان محل موهای جدید رشد می کند.
گاهی ممکن است که استرپتوکوک بر روی دهان به وجود بیاید و استوماتیت را تولید کند. زرد زخم مخاط دهان عبارت است از لکه های سفید رنگ نزدیک به زردی که روی زبان و سقف دهان زیاد شده ولی به حلق نمی روند. به علاوه این که با دیگر عارضه های پوستی استرپتوکوک همراه هستند
که سریعا باید به پزشک مراجعه نمود.
گاهی در زرد زخم بچه ها، به  جای تاول، زخم های وسیع و عمیق تولید می شود که به آن اکتیما گفته می شود.  در روزهای اول شبیه به همان زرد زخم ساده است ولی به زودی زخمی ایجاد می شود که لایه ای زرد رنگ و سخت آن را فرا گرفته و اطراف ان یک لایه پوست قرمز و متورم به وجود
می آید. اگر این لایه را برداریم زخم عمیقی زیر آن پیدا میشود که لبه های آن منظم و قائم و بر سطح زخم و ته آن قرمز و گندم گونه است. این زخم ها که معمولا متعدد هستند، در پاهای طفل یافت می شوند. در اکتیما، غدد لنفاوی کشاله ران نیز بزرگ می شود زیرا این ضایعه جلدی،
درم را خراب می کند.
اینکه استرپتوکوک گاهی در یک طفل زخم سطحی و در دیگر زخم عمیق اکتیما را ایجاد می کند به چند دلیل است:
• خود میکروب زهرآگینی زیادی دارد.
• راه رخنه میکروب به بدن به طرز عمیقی فراه ماست .
• مقاومت کودک در برابر عفونت کم است. اگر کم شدن مقاومت کودک به دلیل نارسایی غذایی، ابتلا به دیابت، سل و یا تورم لوزه است باید علاوه بر تجویزات جلدی، عوارض دیگر را هم موقع درمان در نظر داشت.
لازم به ذکر است در صورتی که کودک تب کند یا رنگ ادرارش به قرمز یا قهوه‎ای تغییر نماید، یا زخم‎ها گسترش یابند و با گذشت چند روز بهبودی حاصل نگردد، مراجعه به پزشک ضروری است.
علائم بیماری: تاول ‎های ریز قرمز به خصوص در اطراف دهان، ترشح، برجستگی‎های خشک عسلی و خارش‎دار